jeugdzonde

Oké, oké, ik beken... Ik was vroeger van de theezakjes (het vouwen ervan welteverstaan). Ziezo, het hoge woord is eruit. Ik wil nog wel even verklaren hoe dat komt. Mijn ouders waren vroeger bevriend met een zuster. Eens in de zoveel tijd bezochten we haar in het klooster waar zij met een paar medezusters woonde. Een van die medezusters maakte kaarten met theezakjes, en als klein meisje vond ik het fascinerend om naar haar te kijken en haar na te doen. De zuster op haar beurt vond het heerlijk om het me uit te leggen. (Na een paar bezoekjes bleek dat ik het beter aan haar uit kon leggen dan andersom, haha). Het grote sparen van de zakjes kon beginnen. Nu kom ik gelukkig uit een theedrinkersfamilie, maar het ging zover dat ik bepaalde welke thee gedronken werd (ik wil graag een roze kaart maken mam, wil je de mango meebrengen?). De kaarten waren geen creatieve hoogstandjes, de meeste maakte ik direct na uit creatief met theezakjes, of andere "creatieve" boekjes. Een rozet in het midden, een zilveren of gouden "gefeliciteerd"-sticker eronder en klaar was de kaart. Waarom dit hele verhaal? In die tijd kreeg ik ook twee schoolvriendinnetjes mee in mijn knutselavontuur, en samen hebben we flink wat theezakjes gevouwen en kaartjes gemaakt. Tot de tijd dat jongens en uitgaan steeds interessantere onderwerpen werden, en het knutselen automatisch naar de achtergrond verdween. De stapel opgespaarde theezakjes werd alsmaar groter, maar er werden weinig kaartjes meer gemaakt. Zoals het gaat in het leven, gingen ook de schoolvriendinnetjes ieder hun eigen weg. We hielden wel contact, gelukkig. Een paar maanden geleden is een van hen getrouwd, en ik mocht, samen met het ander schoolvriendinnetje van toen op haar bruiloft komen. Samen op het vrijgezellenfeest, al vogelhuisjes "pimpend", kwamen er steeds meer herinneringen boven aan die knutseltijd van toen. Het idee ontstond om weer eens met elkaar "aan de knutsel" te gaan. Gisteren was het dan zover. We hielden het knutselfeestje bij mij, aangezien ik (ahum) de meeste spullen heb. En wat bleek: thee bleek ook nu weer de bindende factor. Bij een kopje warme thee, de hapjes als bij een high tea, gingen we samen... een theekistje pimpen! Daarna zijn er nog een aantal kaartjes gemaakt, en zelfs een mooie verjaardagsslinger.

Het resultaat van onze knutsel(mid)dag

Dit is mijn kistje

De slinger op de achtergrond, en vier kaartjes.
De voorst en rechtse zijn van mij.
Ik zal ze later nog een keer apart plaatsen.

Naar mijn mening zijn we in de jaren creatiever geworden, zit er (gelukkig) veel verschil tussen onze stijlen maar mag het resultaat er zeker zijn. En het belangrijkste, het was Supergezellig!!

groetjes Joyce