Washi week #3

Zoals beloofd vandaag de mannelijke versie van mijn Washi-kaart van gisteren. En daarbij ook zeker wat meer CAS (iets meer witruimte op de kaart!). Hierdoor misschien geschikter voor de challenge bij Crazy for CAS?

Wat ik trouwens zo GE-WEL-DIG vind aan washitape, is dat het zo vergevingsgezind is. Als je het scheef plakt, kun je het bijna altijd weer loshalen en opnieuw proberen, en als je een te kort stukje hebt gepakt of het gaat toch mis, pak je toch gewoon een nieuw stukje? Tape GENOEG op dat rolletje (en op die andere TIG rolletjes in de la...)

Even een weekend-brake, maandag weer verder met deel 4 en 5 van mijn washi-week!

groetjes Joyce

Washi week #2

Welkom bij de tweede dag van mijn Washi-week, geïnspireerd door de washi-challenge bij Crazy for CAS.
Deze keer een kaartje met wat meer tape, en wat voller ook (nog CAS genoeg?).

Wisten jullie trouwens dat je Washi-tape best goed kan delen? Sommige tape is aardig duur per rolletje, en je doet er zóóóó lang mee. Wat je doet is eigenlijk best simpel: je zoekt een dun, rond voorwerp (een oude balpen, drumstok, viltstift) en draait de tape er voorzichtig omheen. Je rolt hem als het ware weer op, van het originele rolletje en maakt als het ware weer een nieuw rolletje, om bijvoorbeeld je balpen heen. Omdat washitape zich weer opnieuw hecht, kun je de tape ook gemakkelijk weer los halen en plakt hij nog genoeg om daarna weer op een kaart te gebruiken. Heb zo al twee keer aan vriendinnen wat tape "uitgedeeld" en het werkt prima!

Tot morgen, dan show ik de "mannelijke" versie van deze kaart!

groetjes Joyce

Washi-week #1

De komende 5 dagen ga ik jullie verblijden/vermoeien met mijn Washi-week. Tot en met vrijdag elke dag een kaartje, en maandag en dinsdag nog een. Op dit moment loopt namelijk bij het challengeblog Crazy for CAS  een heuse Washi-tape-challenge. En het zal geen verrassing zijn, ook ik ben GEK op deze tapejes, zoals velen van jullie want ik heb alweer veel creaties voorbij zien komen.

En zelfs bij de Hema krijgen ze onze verslaving door, want daar zag ik deze week ook weer een heel rek vol te gekke tapejes hangen. Ik heb  me ingehouden en "slechts" 3 rollen aangeschaft. Maar ik kan niet beloven dat dit mijn laatste aankoop was daar...

Elke dag een kaartje dus (met uitzondering van aankomend weekend) en na dinsdag bekijk ik op welke kaart jullie het meest enthousiast hebben gereageerd (opmerkingen/blogbezoeken) en bepaal ik welke kaart ik zal laten deelnemen aan de challenge. Hierbij de eerste (en mijn eigen favoriet):

Meteen twee van de nieuwste tapejes gebruikt (de middelste en onderste). Omdat je helaas niet zo goed op washitape kunt stempelen (tenminste niet met Memento-inkt) heb ik letterstickers geplakt en bij birthday de tape over de gestempelde tekst geplakt. Blijkt nog verrassend goed leesbaar en een leuk effect, vond ik zelf!

Tot morgen!

groetjes Joyce

Kaart op bestelling

Deze hobby is werkelijk de leukste (en verslavendste) die er is (en dat zijn jullie uiteraard allemaal met me eens ;-p) maar er komen van die momenten waarop je denkt: waar moet je heen met al je creaties! Zelf ben ik vooral een kaarten-maker, maar niet echt een kaarten-verstuurder. Wel de gewone verjaardags- en sterkte-kaarten, maar ik ben niet echt van de "zomaar", "veel liefs" en "bedankt" kaarten. Vergeet ik gewoon te versturen... (veel te druk met... juist)

Nu heb ik al een paar keer eerder geprobeerd om wat kaarten te verkopen (ook om zo de kosten van deze hobby een beetje te drukken. Winst maken gaat sowieso niet lukken, gezien het aantal manuren (vrouw-uren) die in zo'n kaartje zitten, maar dat maakt me ook helemaal niet uit. Ik heb nu wat familie die kaarten bij me koopt (thanks!) maar nog produceer ik meer dan er opgaat. Dus, op zoek naar kopers...

Ik wil eigenlijk niet nog meer tijd achter de computer zitten dan ik nu doe, dus een webshop is niet mijn eerste keuze. Dan maar in de Real World. Nu woon ik in een héél (heul) klein (maar wel gezellig) dorpje, waar de gehele middenstand bestaat uit een bakker, een postkantoor en een snackbar/feestzaal. Het postkantoor verkoopt zelf wenskaarten en de snackbar is nou ook niet echt de plek waar je wenskaarten koopt. De bakker ook niet, maar ja je moet toch wat. Ook aangezien onze bakker, bij gebrek aan andere winkels, ook wat levensmiddelen verkoopt en de visitekaartjes van alle (thuis)kapsters en schoonheidsspecialisten uit het dorp op de toonbank heeft liggen. Van onze vriendelijke bakker mocht ik best een bakje met kaarten neerzetten op het tafeltje in de hoek. Ik heb er een doosje voor het geld naast gezet, een kort briefje met wat allemaal nog meer kan (qua bestellingen dan) en wat visitekaartjes. Resultaat na 2 weken: alle kaarten staan nog keurig in het bakje en het doosje is nog leeg. Maar ach, de aanhouder wint. De vrouw van de bakker zag waarschijnlijk mijn ietwat teleurgestelde gezicht toen ik vorige week in hun zaak stond, en vroeg of er ook Abraham-kaarten bij zaten. Ik hapte natuurlijk meteen en zei van niet, maar beloofde haar die middag nog een kaart in elkaar te freubelen, compleet met naam van de jarige erop. Zo gezegd zo gedaan, en ze was er erg blij mee.

Ze mocht hem van mij gratis hebben (nee, klopt, zo verdien je nooit wat), hoop zo wat credits op te bouwen bij haar zodat mijn bakje nog even mag blijven staan. Wie weet vertelt zij het voort en gaat het alsnog wat lopen.

Verkopen jullie je kaarten ook? Wat werkt? Ik zie wat webwinkeltjes maar mijn ervaring is dat je dan moeilijk te vinden bent voor mensen die je nog niet kennen. Heb je andere ervaringen? Do's & Don'ts zijn welkom!

Groetjes Joyce

Vaderdag

Ook hier was gisteren vaderdag, en dat betekende in mijn geval feest voor manlief, papa en schoonvader. En waar moeders meestal verwend worden met bloemen, chocolade, saunabonnen en meer verwenspullen, zijn de cadeau's voor vaders meestal vooral praktisch van aard. (lees: nieuwe navigatie voor in de auto, een tuinhek, een nieuw huisnummer voor aan de voordeur). Het beetje sentiment dat wij vrouwen dan toch nog kwijt willen, dan maar in het kaartje gestopt. Want dat hoort er dan toch wel een beetje bij...

Dus, hierbij 3x vaderdag. Maar ik wilde wat origineler zijn dan "fijne vaderdag" en heb daarom zelf maar wat   teksten gezocht of gemaakt met letterstickers. Als we dan toch ons sentiment kwijt moeten, dan maar meteen op de voorkant van het kaartje... In het Engels, dat dan weer wel. Dan valt het niet zo op dat we eigenlijk gewoon bedoelen: "ik hou van jou"... Want we houden van onze vaders. Maar we willen die schatten van ons niet in verlegenheid brengen, toch? Dan maar zo!

Groetjes Joyce

Owl show you some more owls!

Een hele tijd terug kocht ik dit papiertje van Jillibean Soup met allemaal schattige uiltjes erop

Ik heb er toen al een aantal kaartjes mee gemaakt (zie hier, maar ook hier), maar zoals je ziet staan er genoeg uiltjes op dit vel voor nog véél meer kaartjes. Nu werd ik gevraagd een geslaagd-kaartje te maken en heb dit vel maar weer eens voor de dag gehaald. De verjaardagsmuts vervangen door zo'n zwart hoedje met een flosje eraan (geen idee hoe dat ding heet, zo'n voornamelijk Amerikaans verschijnsel wat iedereen onmiddellijk associeert met slagen, tenminste ikke wel, hihi), en deze uil ziet er ineens een stuk slimmer uit...

Fijn weekend! groetjes Joyce

free-style

Sommigen van ons creatievelingen hebben een hele strakke stijl, waarbij je bijna een waterpas langs hun werk kunt leggen, zo recht plakken ze alles. Ook zijn er bij die uit de losse pols, met wat letters, washi of een verfspetters de mooiste dingen kunnen maken (zie o.a. de prachtige kaart van Inge). Ik zit er een beetje tussenin. Helemaal strak is niet mijn ding (is me trouwens ook nog nooit gelukt, al gebruik ik 10 linialen, wat recht zou moeten zijn is altijd nét scheef geplakt of geknipt, hihi), maar héél erg los, en dan bedoel ik met verf of inkt en dan maar zien wat eruit komt, dat lukt me nou ook niet helemaal. Maar ergens daar tussenin zweef ik, soms wat meer van het een, dan weer wat meer van het ander.

Waarom dit filosofische verhaal? Nou eigenlijk om dit kaartje hieronder in te leiden. Is namelijk héél erg "los", voor mijn doen. Het is al een bij elkaar geraapt zooitje stapeltje papiertjes en stickers, en zomaar geheel toevallig opgeplakt, zonder duidelijk plan. Een van de stukjes papier had een zwart, los lijntje eromheen getekend. Dat heb ik vervolgens met een fineliner bij wat andere papiertjes overgedaan. En toen ben ik helemáál los gegaan (lol), en heb de bloemetjes erbij getekend. En het leek nog of het zo hoorde ook... wow.

Gelukkig had ik voor dit "losse" kaartje direct een bestemming, een vriendin vierde haar verjaardag en ik wist dat deze stijl helemaal bij haar paste. Kwam goed uit dus!

En, voor de oplettende kijker, ik ging wel erg "los" met mijn nieuwe lettertang en was een i vergeten. Oeps...  Die maar even met een witte gelpen erbij getekend. Als dat geen free-style is ;-p

Groetjes Joyce

Inspiratie?

Ik zou echt niet weten waarom, maar om de een of andere reden had ik ineens inspiratie om baby-kaartjes te maken... 

Misschien dat die blauwe zee van babykaarten aan de lijn dwars door onze woonkamer er iets mee te maken heeft? 

Zou 't?

( En voor de oplettende kijker: Ja, deze zijn geïnspireerd door de vorige liftkaart van het liftchallengeblog. Te laat om mee te doen, maar liften kan altijd natuurlijk!)

Fijn weekend allemaal, geniet ervan!

Groetjes Joyce